Objective: This study investigated the effect of coronary artery disease (CAD) severity, distribution and left ventricular ejection fraction (LVEF) on acute ventricular pacing threshold and lead impedance at the time of pacemaker implantation. Materials and Methods: One hundred and thirty-two patients who received a ventricular pacemaker or internal cardioverter-defibrilator (ICD) lead in our institution between 2007-2010 were included in this observational study. Patients were divided into ICD and anti-bradycardic pacemaker (PM) groups. Groups were compared for ventricular stimulation threshold, lead impedance and LVEF. Later, groups were sub-grouped according to the severity and distribution of CAD and subgroups were compared in both groups for ventricular stimulation threshold, lead impedance. Quantitative data of groups were compared by means of independent samples t-test. Results: Ventricular pacing thresholds were found significantly higher ICD group compared with PM group (p<0.05). Impedance and LVEF values were significantly lower in ICD group (p<0.05). Impedance and ventricular pacing thresholds were comparable in subgroups of ICD and PM groups. Our study does not confirm any relationship between pacing parameters and severity-distribution of CAD and LVEF. Conclusion: Patients with ventricular ICD lead had higher pacing thresholds but lower pacing impedance values comparing with PM group. This study did not find any significant relationship between pacing parameters at implantation and LVEF, severity and distribution of CAD.

Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde kalıcı endokardiyal kalp pili implantasyonu yapılan hastalarda, implantasyon sırasındaki ventriküler uyarı eşiği ve empedansı ile koroner arter hastalığı (KAH) ciddiyeti, lokalizasyonu ve sol ventrikül (LV) ejeksiyon fraksiyonu (EF) arasındaki ilişki araştırılmıştır. Yöntemler: Bu gözlemsel çalışmaya 2007-2010 tarihleri arasında kliniğimizde ventriküler lead’i bulunan kalıcı pacemaker veya internal defibril- latör-kardiyoverter (ICD) takılan 132 hasta alındı. Hastalar ICD ve antibradikardik pacemaker (PM) hastaları olarak iki gruba ayrıldı. Bu iki grup ventriküler uyarı eşiği, lead empedansı ve LVEF açısından karşılaştırıldı. Daha sonra her iki grup hasta incelenen KAH parametreleri yönünden iki alt gruba ayrılmış ve alt grupların ortalama uyarı eşiği ve empedans değerleri karşılaştırılmıştır. Gruplar arasında verilerin karşılaştırılmasında bağımsız örneklem t-testi kullanıldı. Bulgular: İnternal defibrillator-kardiyoverter grubunda ventriküler uyarı eşiği değerleri PM grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulundu. Ventriküler empedans ve LVEF değerleri ise ICD grubunda anlamlı derecede düşük bulundu (p<0.05). Altgruplar kendi aralarında karşılaştırıldığında, LVEF, KAH ciddiyeti ve lokalizasyonu ile ventriküler lead empedansı ve uyarı eşiği arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Sonuç: İnternal defibrillator-kardiyoverter takılan hastaların ventriküler uyarı eşiği değerleri antibradikardik pacemaker hasta grubuna göre daha yüksek, ventriküler empedans değerleri antibradikardik pacemaker hasta grubuna göre daha düşüktür. Bu çalışmada KAH ciddiyeti ve EF değeri ile uyarı eşiği ve empedans değerleri arasında bir ilişki saptanmamıştır.