Objective: To investigate the possible electrophysiological background of the greater excitability of concentric and eccentric left ventricular hypertrophy types in relation to the asymmetric type.
 
Materials and Methods: 187 patients with essential hypertension, without ishaemic heart disease were divided into three groups with regard to left ventricule type: concentric (relative wall thickness >0.42, interventricular septum/left ventricular posterior wall ?1.3), eccentric (left ventricular diameter in systoles >32, relative wall thickness <0.42), asymmetric left ventricular hypertrophy (interventricular septum/left ventricular posterior wall >1.3), and three subgroups: mild (interventricular septum or left ventricular posterior wall 11-12 mm), moderate (interventricular septum or left ventricular posterior wall 13-14 mm) and severe left ventricular hypertrophy (interventricular septum or left ventricular posterior wall ?15 mm). In all patients QT intervals, QT dispersion, left ventricular mass index and ventricular arrhythmias were measured. An upper normal limit for QT corrected interval: 450/460 ms for men/women; for QT dispersion: 70 ms.
 
Results: The QT corrected interval and QT dispersion were increased in severe concentric and eccentric left ventricular hypertrophy (443 and 480 ms for QT corrected; 53 and 45 ms for QT dispersion, respectively), not significantly. QT dispersion in men with severe left ventricular hypertrophy was significantly enlarged (67.5 vs. 30 ms, p=0.047). QT interval was significantly longer in patients with complex ventricular arrhythmias (p=0.037).

 
Conclusion: No significant association of QT intervals or QT dispersion with the degree/type of left ventricular hypertrophy was found. QT corrected interval and QT dispersion tend to increase proportionally to the left ventricular mass only in the concentric and eccentric type. 

Amaç: Konsantrik ve eksantrik  sol ventrikül hipertrofi tiplerinin  daha fazla uyarılabilmesinin  olası elektrofizyoloji temelinin asimetrik tip ile ilişkisini araştırmak.
 
Yöntemler: İskemik kalp hastalığı olmayan 187 esansiyel hipertansiyon hastası, sol ventrikül tipine göre üç gruba ayrıldı; konsantrik (relatif duvar kalınlığı >0,42, interventriküler septum/sol ventrikül arka duvar ?1,3),    egzantrik (sol ventrikül sistol çapı >32, relatif duvar kalınlığı <0,42), asimetrik sol ventrikül hipertrofisi (interventriküler septum/sol ventrikül posteriyor duvar >1,3) ve üç alt grup: hafif (interventriküler septum ya da sol ventrikül arka duvar 11-12 mm), orta (interventriküler septum veya sol ventrikül arka duvar 13-14mm) ve şiddetli sol ventrikül hipertrofisi (interventriküler septum ya da sol ventrikül arka duvar ?15 mm). Tüm hastalarda QT intervalleri, QT dispersiyonu, sol ventrikül kitle indeksi ve ventrikül aritmileri ölçüldü. Düzeltilmiş QT intervali için üst limit: erkek/kadın için 450/460 ms; QT dispersiyonu için 70 ms idi.
 
Bulgular: Şiddetli konsantrik ve egzantrik sol ventrikül hipetrofisinde düzeltilmiş QT intervali ve QT dağılımı önemsiz artış gösterdi (Sırası ile düzeltilmiş QT için 443 ve 480 ms; QT dağılımı için 53 ve 45 ms), Şiddetli sol ventrikül hipertrofisi olan erkeklerde QT dağılımı anlamlı genişleme gösterdi (67,5 karşı 30 ms, p=0,047). Kompleks ventrikül aritmili hastalarda QT intervali anlamlı uzamıştı (p=0,037).

 
Sonuç: Sol ventrikül tipi ve derecesi ile QT intervalleri ve QT dağılımının anlamlı bir ilişkisi bulunmadı. Yalnız konsantrik ve egzantrik tipte QT düzeltilmiş intervali ve QT dağılımı, sol ventrikül kitlesi ile orantılı bir artış eğilimindeydi.