Objective: Restless legs syndrome (RLS) is a common sleep disorder in which patients feel unpleasent leg sensations and urge to move the legs during rest, especially at night, and symptoms are improved by leg movement. Prior studies analyzing the associations between cardiovascular disease and restless legs syndrome has shown controversial results. The goal of the study was to estimate the relationship between restless legs syndrome and slow coronary flow (SCF). Methods: The present study was cross-sectional and observational and consists of 176 individuals who underwent coronary angiography and had angiographically normal coronary arteries of varying coronary flow rates. The study included 86 patients with isolated SCF and 90 control participants with normal coronary flow (NCF). RLS was assessed the day after the coronry flow was evaluated, using a self-administered questionnaire based on the International Restless Legs Study Group criteria. The following question was asked: “Do you have unpleasant leg sensations (like crawling, paraesthesia, or pain) combined with motor restlessness and an urge to move?” The possible responses were as follows: no, less than once/month, 2-4 times/month, 5-14 times/month, and 15 or more times per month. Those who answered that they had these feelings were asked the following two more questions: 1) “Do these symptoms occur only at rest and does moving improve them?” and 2) “Are these symptoms worsen in the evening/at night compared with the morning?” RLS is considered to be probable if the participant has answered “yes” for all three of the above questions, and has a frequency of ≥5 times/month. Student’s t-test, Mann-Whitney U test, multiple logistic regression analysis were used for statistical analysis. Results: The prevalence of restless legs syndrome was 48 (27%) and increased significantly with age. Patients with SCF have more likely had RLS than the control group (p<0.001). The age-adjusted prevalence odds of SCF were 3.11 times higher (95% CI: 1.54–6.29; P<0.001) among patients with RLS symptoms. Significant associations between RLS and SCF did not materially change after further adjustment for other potential covariates, such as sex, BMI, BMI squared, smoking. Conclusion: Our study concluded that there is a strong link between SCF and RLS

Amaç: Huzursuz bacak sendromu (HBS), hastalarda bacaklarda huzursuzluk verici bir hissin eşlik ettiği ve özellikle akşamları bacaklarda rahatsız edici hareket etme dürtüsüyle ortaya çıkan ve bu hissin ancak bacakları hareket ettirince azaldığı sık görülen bir uyku bozukluğudur. Şimdiye kadar yapılan birçok çalışmada HBS ile kardiyovasküler hastalık ve vasküler risk faktörleri arasındaki ilişki incelenmiş ve tartışmalı sonuçlar elde edilmiştir. Çalışmamızın amacı HBS ile koroner yavaş akım (KYA) arasındaki olası ilişkiyi değerlendirmektir. Yöntemler: Çalışmamız, koroner anjiyografisi yapılan ve koroner akım hızları değişen anjiyografik olarak normal koroner arterlere sahip 176 bireyden oluşan kesitsel ve gözlemsel bir çalışmadır. Çalışmaya izole KYA olan 86 hasta ve normal koroner akım hızı olan 90 kontrol hastası alındı. Hastalar koroner akımlar değerlendirildikten bir gün sonra, HBS açısından Uluslararası HBS grubu kriterlerine dayalı bir anket formu kullanılarak değerlendirilmiştir. Bu ankete göre ilk olarak “bacaklarınızda ağrı, sızı, ürperti gibi hoş olmayan, rahatsızlık veren ve bacaklarınızı hareket ettirmeye zorlayan bir his oluyor mu?” sorusu soruldu ve olası şu cevaplar arandı: Hayır, ayda 1 veya daha az, ayda 2-4 defa, ayda 5-14 defa ve ayda 15’den fazla. İlk soruya olumlu cevap verenlere ek iki soru daha soruldu. 1)“Bu belirtiler sadece istirahatte mi ortaya çıkıyor ve hareket edince azalıyor mu?” 2)“Semptomlar gündüze göre geceleri daha mı belirgin ortaya çıkıyor.” HBS, yukarıdaki üç soruya da evet cevabı verip semptom sıklığı ayda beş ve daha fazla olan hastalarda pozitif kabul edildi. İstatiksel analiz için Student’s t-testi, Mann-Whitney U testi ve multiple lojistik regresyon analizi kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan tüm bireyler içinde 48 (%27) hastada HBS vardı ve bu oran yaşla anlamlı olarak artıyordu. KYA’sı olan grupta HBS anlamlı olarak daha sıktı (p<0,001). KYA’nın yaşa göre düzeltilmiş sıklık oranı HBS semptomları olan hastalarda 3,11 kat fazla idi (%95 CI: 1,54-6,29; p<0,001). HBS ve KYA arasındaki istatistiksel ilişki; cinsiyet, vücut kitle indeksi ve sigara öyküsü gibi potansiyel ortak değişkenler açısından ek düzeltme yapıldıktan sonra da anlamlı olarak devam ediyordu. Sonuç: Çalışmamızda KYA ve HBS arasında güçlü bir bağlantı olduğu sonucuna varılmıştır.