Objective: Wolff-Parkinson-White (WPW) syndrome presents with paroxysmal supraventricular tachycardia and is characterized by electrocardiographic (ECG) findings of a short PR interval and a delta wave. The objective of this study was to evaluate the electrophysiological properties of children with WPW syndrome and to develop an algorithm for the management of these patients with limited access to electrophysiological study.
 
Methods: A retrospective review of all pediatric patients who underwent electrophysiological evaluation for WPW syndrome was performed.
 
Results: One hundred nine patients underwent electrophysiological evaluation at a single tertiary center between 1997 and 2011. The median age of the patients was 11 years (0.1-18). Of the 109 patients, 82 presented with tachycardia (median age 11 (0.1-18) years), and 14 presented with syncope (median age 12 (6-16) years); 13 were asymptomatic (median age 10 (2-13) years). Induced AF degenerated to ventricular fibrillation (VF) in 2 patients. Of the 2 patients with VF, 1 was asymptomatic and the other had syncope; the accessory pathway effective refractory period was ?180 ms in both. An intracardiac electrophysiological study was performed in 92 patients, and ablation was not attempted for risk of atrioventricular block in 8 (8.6%). The success and recurrence rate of ablation were 90.5% and 23.8% respectively.
 
Conclusion: The induction of VF in 2 of 109 patients in our study suggests that the prognosis of WPW in children is not as benign as once thought. All patients with a WPW pattern on the ECG should be assessed electrophysiologically and risk-stratified. Ablation of patients with risk factors can prevent sudden death in this population.
 

Amaç: Wolff-Parkinson-White (WPW) sendromu elektrokardiyografide (EKG) kısa PR aralığı ve delta dalgasının görüldüğü, paroksismal supraventriküler taşikardilere neden olabilecek bir sendromdur. Bu çalışmada WPW sendromlu çocukların elektrofizyolojik özelliklerinin incelenmesi ve elektrofizyolojik çalışmaya erişimin kısıtlı olduğu merkezlerde izlem için bir tedavi algoritmasının oluşturulması amaçlandı.
 
Yöntemler: Çalışmamızda kliniğimizde WPW tanısı ile elektrofizyolojik çalışma (EPS) uygulanan tüm pediyatrik hastaların bulguları retrospektif olarak değerlendirildi.
 
Bulgular: Çalışmamızda üçüncü basamak bir sağlık kuruluşunda 1997-2011 tarihleri arasında EPS uygulanan 109 hasta değerlendirildi. Hastaların ortanca yaşı 11 yıl (0,1-18) idi. Yüz dokuz hastadan 82’si taşikardi, 14’ü senkop yakınması ile başvururken 13 hasta asemptomatikti. Taşikardi ile başvuran 82 hastadan 6’sında, senkopla başvuran 14 hastadan 5’inde ve asemptomatik 13 hastadan 1’inde elektrofizyolojik çalışmada atriyal fibrilasyon uyarıldı. Atriyal fibrilasyonu uyarılan 12 hastanın 2’sinde atriyal fibrilasyon ventriküler fibrilasyona (VF) dönüştü. VF uyarılan hastalardan birinin başvuru yakınması senkop iken, diğeri asemptomatikti, her iki hastanın da aksesuar yol efektif refraktör periyodu ?180 ms ölçüldü. Doksan iki hastaya intakardiyak elektrofizyolojik çalışma ve/veya ablasyon uygulandı, 8’inde (%8,6) atriyoventriküler blok riski nedeniyle ablasyon denenmedi. Ablasyon uygulanan hastalarda başarı oranı %90,5 bulundu.

 
 
Sonuç: Çalışmamızda izlemde 109 hastadan 2’sinde VF görülmüş olması çocukluk yaş grubunda WPW seyrinin çok risksiz olmadığını düşündürtmektedir. WPW sendromlu hastaların seyrek de olsa ani ölüm riski taşımaları nedeniyle EKG’de WPW paterni saptanan tüm hastalar elektrofizyolojik değerlendirme ile risk belirteçleri yönünden araştırılmalıdır. Risk saptanan hastalarda uygulanacak ablasyon ile olası ani ölümler önlenebilir.