Objective: Diabetes mellitus is one of the chronic metabolic diseases which is characterized by microvascular and macrovascular complications. This study was designed to investigate the improving the effects of amnioguanidine on aortic damage in a streptozotocin (STZ) induced diabetic rat model. Methods: Thirty-two male Sprague-Dawley rats divided into four groups as follows: Control, Aminoguanidine, Diabetes, and Diabetes+Aminoguanidine. Experimental diabetes was induced by single dose STZ (45 mg/kg) intraperitoneally. After administration of STZ, the DM+AMG group began to receive AMG (1 g/L) was prepared by dissolving in tap water during 10 weeks. At the end of the study, blood glucose levels were determined and rats were sacrified by ketamine anesthesia. Following routine tissue process, aortas were embedded in paraffin. Histochemical (H-E and Orcein) and immunohistochemical α-smooth muscle actin (α-SMA) stains were applied and the sections examined by light microscope. Statistical analysis was carried out using the SPSS 13.0 statistical program. Results: The rats in diabetes group had significantly higher blood glucose levels than the rats of control. The main histological alterations were detected in tunica media such as extensive thickening (414.32±9.62 μm), irregular of elastic fibers and intensive α-SMA staining in diabetic rats. The thickness of tunica media was statistically increased in DM group, when compared with the control group (p<0.001). On the other hand, AMG prevented disorganization of elastic fibers and overexpression of α-SMA. The mean thickness of tunica media was decreased significantly in DM+AMG (319.16±6.53 μm) compared with the DM group (p<0.001). Conclusion: Our results demonstrate that AMG treatment may protect the impairment of aort structure at histological level.

Amaç: Diyabet, mikro ve makrovaskuler komplikasyonlara neden olan kronik metabolik bir hastalıktır. Bu çalışmada streptozotocin ile oluşturulan deneysel diyabette aortada meydana gelen hasara karşı aminoguanidinin iyileştirici etkisi incelenmiştir. Yöntemler: Otuz iki adet erkek Sprague-Dawley sıçan 4 gruba ayrıldı. Kontrol, Aminoguanidin, Diyabet, Diyabet+Aminoguanidin. Deneysel diyabet 45 mg/kg tek doz STZ uygulaması ile oluşturuldu. Tedavi grubuna ise 1 g/L AMG içme suyuna eklenerek 10 hafta süresince verildi. Deney sonunda kan glukoz düzeyleri belirlenen sıçanların aort dokuları çıkartıldı. Rutin histolojik takiplerden sonra H-E, Orcein ve α-SMA boyamaları yapıldı. Kesitler ışık mikroskopik olarak incelendi. İstatistiksel analizlerde SPSS 13.0 programı kullanıldı. Bulgular: Diyabetik grubun kan glukoz düzeyi kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede artmıştı. Bu grupta tunika media tabakasında düzensiz elastik lifler ve α-SMA yoğunluğunda artış tespit edildi. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında tunika media kalınlığı (414,32±9,62 μm), anlamlı derecede artmıştı (p<0,001). Diğer yandan Aminoguanidinin tunika media kalınlığında istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmaya neden olduğu görüldü (p<0,001). Sonuç: Çalışmamız, histolojik düzeyde aortta meydana gelen hasarlanmaya karşı aminoguanidinin tedavi edici etkisinin olabileceğini göstermektedir.