Objective: Prosthetic vascular access is the other choice when the superficial venous system is inadequate to perform a simple radio-cephalic and brachio-cephalic fistula. Methods: This paper reports the outcomes of a prospective cohort study of 54 patients who underwent either saphenous vein (SVI Group, n=29) or PTFE graft (PTFE Group, n=25) interposition surgery for prosthetic hemodialysis access. All patients were evaluated via color Doppler ultrasonography during preoperative course and superficial venous systems of these patients were found inadequate to perform simple radial/brachial artery-cephalic vein anastomosis. Follow-up was performed for every 6-months period. Kaplan-Meier analysis and Log Rank test was used for estimation and comparison of the patency. Results: In SVI group access failure was observed in 5 of 29 patients (17.2%). In PTFE group, access failure was observed in 13 of the 25 patients (52%). Primary patency rate was 93% in 12th month and 82% in 24th month in SVI group while it was 88% in 12th month and 56% in 24th month in PTFE group. According to the Kaplan-Meier method, mean time of primary patency was significantly higher in SVI group when compared to PTFE group (33.03±1.32 months vs. 28.16±1.91 months, Log Rank chi-square value: 7.01, df: 1, p=0.008). Secondary patency rate was 96% in 12th month and 93% in 24th month for SVI group while 96% in 12th month and 84% in 24th month for PTFE group. According to the Kaplan-Meier method, mean time of secondary patency was significantly higher in SVI group when compared to PTFE group (34.27±0.95 months vs. 31.16±1.40 months, Log Rank chi-square value: 7.33, df: 1, p=0.007). Conclusion: Autologous saphenous vein can be preferably chosen as a prosthetic hemodialysis access graft due its higher primary and secondary patency, lower complication rate and cost when compared with PTFE grafts.

Amaç: Basit radiyosefalik veya brakiyosefalik arteriyovenöz fistül oluşturulması için yüzeysel venöz sistemin yeterli olmadığı durumlarda prostetik damar yolu kullanılması başvurulacak diğer bir yöntemdir. Yöntemler: Bu makalede prostetik hemodiyaliz damar yolu oluşturulması için safen veni (SVI Grup, n=29) veya PTFE grefti (PTFE Grup, n=25) kullanılan 54 hastaya dair prospektif bir kohortun sonuçları bildirilmektedir. Preoperatif dönemde tüm hastalar renkli Doppler ultrasonografiyle değerlendirilmiş ve hastaların yüzeysel venöz sistemi basit radiyal/brakiyal arter – sefalik ven anastomozu açısından yetersiz bulunmuştur. Takipler 6 aylık periyotlarda yapılmıştır. Açık kalma oranları Kaplan Meier analizi ile hesaplanmış ve Log Rank testi ile karşılaştırılmıştır. Bulgular: Hemodiyaliz damar yolu tıkanıklığı safen ven interpozisyonu (SVI) grubundaki 29 hastanın 5’inde (%17,2), PTFE grubundaki 25 hastanın 13’ünde (%52) görüldü. SVI grubunda primer açık kalım oranı 12. ayda %93 ve 24.ayda %82 iken bu oran PTFE grubunda sırasıyla %88 ve %56 olarak bulundu. Kaplan-Meier yöntemiyle hesaplanan ortalama primer sağkalım süresi SVI grubunda PTFE grubuna kıyasla anlamlı düzeyde daha yüksekti (33,03±1,32 aya kıyasla 28,16±1,91 ay, Log Rank ki-kare değeri: 7,01, df: 1, p=0.008). Sekonder açık kalım oranı ise SVI grubu için 12. ayda %96, 24. ayda %93 iken PTFE grubunda yine sırasıyla %96 ve %84 olarak hesaplandı. Kaplan-Meier yöntemiyle hesaplanan ortalama sekonder sağ kalım süresi SVI grubunda PTFE grubuna kıyasla anlamlı düzeyde daha yüksekti (34,27±0,95 aya kıyasla 31,16±1,40 ay, Log Rank ki-kare değeri: 7,33, df: 1, p=0,007). Sonuç: Prostetik hemodiyaliz damar yolu olarak otolog safen ven daha yüksek primer ve sekonder açıklık oranlarıyla, daha düşük komplikasyon oranı ve maliyeti ile PTFE greftlere tercih edilebilir.