In all medical and surgical interventions, the main principle is to inform the patient of possible complications, side and adverse effects of the intervention and patient’s acceptance with his/her own will. However, it is impossible to obey this ethical norm in attempting cardiopulmonary resuscitation. May a legal problem arise when the goals of health care providers and the patient and family members could not be overlapped? Have expected survey and quality of life influence on resuscitative efforts? In order to discuss legal and cultural norms in our country, which is still under discussion all over the world, we tried to summarize our own opinions about the patient’s autonomy, principle of futility, termination of resuscitation, who should attempt resuscitation and relations with family members during resuscitation under current guidelines and literature.

Tıp hizmeti sunulurken temel prensip hastanın olası komplikasyonlar, ters ve yan etkiler konusunda bilgilendirilmesi ve hastanın tıbbi girişimi kendi rızası ile kabul etmesidir. Ancak kardiyopulmoner resüssitasyonda bu etik normlara uymak mümkün değildir. Sağlık çalışanlarıyla hasta ve hasta yakınlarının beklentilerinin, hedeflerinin örtüşmediği durumlarda hukuki problem çıkabilir mi? Beklenen yaşam süresi ve kalitesi resüsitatif çabayı etkilemeli midir? Halen tüm dünyada tartışılmakta olan hukuki ve kültürel normların ülkemizde de tartışılmaya açılması amacıyla resüssitasyon işleminde hastanın otonomi hakkı, yararsızlık prensibi, resüssitasyonu sonlandırma, resüssitasyonu kimlerin yapması gerektiği, resüssitasyon esnasında hasta yakınlarıyla ilişkiler konularında, kendi fikirlerimizi mevcut kılavuzlar ve literatür bilgileri ışığında özetlemeye çalıştık.