Objective: Visual estimation of left ventricular ejection fraction (LVEF) is still used in routine clinical practice. However, most of the studies evaluating the agreement between the visually estimated LVEF (ve-LVEF) and quantitatively measured LVEF (qm-LVEF) either have not used appropriate statistical methods or gold standard imaging modality. We aimed to assess the agreement between the ve-LVEF and qm-LVEF using contemporary statistical methods and Cardiac Magnetic Resonance imaging (CMRI).
Methods: In 54 subjects who underwent 1.5-T CMRI, echocardiographic images were recorded after the CMRI procedure on the same day. ve-LVEFs were estimated by 2 independent observers on echocardiographic records in a random and blinded fashion. qm-LVEF was obtained by CMRI. Agreement between the ve-LVEF and qm-LVEF values, and intra/interobserver ve-LVEF estimations were assessed using intraclass correlation coefficient (ICC), Bland-Altman analysis, and kappa statistics.
Results: There was a high agreement between the ve-LVEF and qm-LVEF (ICC 0.93, [95% CI 0.88-0.96]). Bland-Altman analysis also demonstrated a good agreement between the ve-LVEF and qm-LVEF; visually estimated LVEF was, on average, 0.6% lower than that obtained by CMRI (mean -0.6, limits of agreement -10.5 and +9.3). A good agreement was also observed for LVEF categories of ≤35%, 36-54%, and ≥55% (unweighted kappa 0.71, linearly weighted kappa 0.76); and LVEF of <55% and ≥55% (Kappa 0.80). Intra/interobserver agreement was good for ve-LVEFs (ICC value: 0.96 and 0.91, respectively).
Conclusion: Visual approach for LVEF assessment may be used for rapid assessment of left ventricular systolic function in clinical practice, particularly in patients with good image quality.

Amaç: Sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonunun (SVEF) ekokardiyografide görsel olarak değerlendirilmesi halen rutin klinik uygulamada kullanılmaktadır. Bununla birlikte, görsel olarak tahmin edilen SVEF (gt-SVEF) ile kantitatif olarak ölçülen SVEF (kö-SVEF) arasındaki uyumu değerlendiren çalışmaların çoğunda ne uygun istatistiksel yöntemler ne de karşılaştırma için altın standart görüntüleme modalitesi kullanılılmıştır. Biz de bu çalışmada güncel istatistiksel yöntemler ve Kardiyak Manyetik Rezonans görüntüleme (KMRG) kullanarak gt-SVEF ve kö-SVEF arasındaki uyumu değerlendirmeyi amaçladık.
Yöntemler: 1.5-T KMRG uygulanan 54 hastanın aynı gün KMRG işleminden sonra ekokardiyografik görüntüleri kaydedildi. SVEF değerleri rastgele ve kör bir şekilde ekokardiyografik kayıtlar üzerinden 2 bağımsız gözlemci tarafından tahmin edildi. SVEF’nin kantitatif değerlendirilmesi KMRG ile yapıldı. Görsel ve kantitatif SVEF değerleri arasındaki uyum ile SVEF'nin gözlemciler arası/ gözlemci içi tahminleri arasındaki uyum, sınıf içi korelasyon katsayısı, Bland-Altman analizi ve kappa istatistikleri kullanılarak değerlendirildi.
Bulgular: SVEF'nin görsel olarak değerlendirilmesiyle, kantitatif yöntem olarak KMRG ile değerlendirilmesi arasında yüksek düzeyde uyum tespit edildi. (Sınıf içi korelasyon katsayısı: 0,93; [%95 güven aralığı 0,88-0,96]). Bland-Altman analizleri de iki yöntem arasında iyi bir uyumun olduğunu göstermektedir. Grafiklerde görsel SVEF’nin KMRG’ye kıyasla ortalama %0,6 daha düşük ölçüldüğü, bu değerin %95 dağılım aralığının +%9,3 ile -%10,5 arasında değiştiği görüldü. Kappa istatistiğine göre SVEF değerleri ≤%35, %36-54 ve ≥ %55 olarak üçlü gruba kategorize edildiğinde her iki yöntem arasındaki uyumun iyi düzeyde olduğu belirlendi ( kappa 0,71, doğrusal olarak ağırlıklandırılmış kappa 0,76). SVEF değerleri <%55 ve ≥ %55 olarak ikili gruba kategorize edildiğinde de her iki yöntem arasındaki uyumun iyi düzeyde olduğu belirlendi ( kappa 0,80). SVEF'nin görsel değerlendirilmesinde gözlemci içi ve gözlemciler arası uyumun iyi olduğu görüldü (Sınıf içi korelasyon katsayısı değeri sırasıyla 0,96 ve 0,91).
Sonuç: SVEF'nin görsel olarak değerlendirilmesi, klinik pratikte özellikle görüntü kalitesi iyi olan hastalarda sol ventrikül sistolik fonksiyonlarını hızlı bir şekilde değerlendirmek amaçlı kullanılabilir.