The effects of iodixanol and iopamidol on adhesion molecule serum levels in patients with angina pectoris undergoing coronary angiography: a randomized study
1Clinic of Cardiology, Anamur State Hospital, Mersin-Turkey
2Clinic of Cardiology, Atatürk Education and Research Hospital, İzmir-Turkey
3Clinic of Clinical Biochemistry, Sandıklı State Hospital, Afyon-Turkey
4Clinic of Cardiology, Atatürk Education and Research Hospital, İzmir-Turkey
5Clinic of Cardiology, Tekirdağ State Hospital, Tekirdağ-Turkey
6Clinical Biochemistry, Atatürk Education and Research Hospital, İzmir-Turkey
7Clinic of Cardiology, Ödemiş State Hospital, İzmir-Turkey
Anatol J Cardiol 2014; 14(2): 156-161 PubMed ID: 24449631 DOI: 10.5152/akd.2014.4737
Full Text PDF

Abstract

Objective: To compare intercellular adhesion molecule-1 (ICAM-1) and vascular cell adhesion molecule-1 (VCAM-1) serum levels between patients with stable (SAP) and unstable angina pectoris (USAP) undergoing coronary angiography (CAG), investigate effects of CAG on ICAM-1, VCAM-1 levels in SAP, USAP patients; probable different effects of non-ionic radiocontrast media (RCM), iso-osmotic iodixanol and low osmolar iopamidol, on these adhesion molecules (AM). Methods: In this randomized, prospective study, 2 groups consisting of patients with SAP (n=22) and USAP (n=22) undergoing CAG were included. For halves of each group iopamidol, for the other halves iodixanol were used as RCM, in turn for randomization. The patients were divided into 4 subgroups according to clinical presentations and used RCM(SAP-iodixanol, SAP-iopamidol USAP-iodixanol, USAP-iopamidol). ICAM-1, VCAM-1 levels were measured just before and 12 hours after CAG. Repeated measurements were compared with two-way ANOVA test. Results: Baseline VCAM-1 concentration was higher in USAP group than SAP group (p=0.001). ICAM-1, VCAM-1 concentrations increased significantly following CAG in SAP, USAP groups. ICAM-1, VCAM-1 concentration increments; didn’t reach statistical significance in SAP-iodixanol subgroup, reached a borderline significance in SAP-iopamidol subgroup (p=0.06, p=0.06). In USAP-iodixanol subgroup; only VCAM-1 (p<0.001), in USAP-iopamidol subgroup; ICAM-1 (p=0.009), VCAM-1 (p=0.006) levels increased significantly following CAG. No complication was observed. Conclusion: To our knowledge, this is the first study indicating ICAM-1, VCAM-1 inducing effect of CAG in patients with SAP, USAP and differential effects of iodixanol and iopamidol on ICAM-1, VCAM-1 serum levels. Further studies are needed to clarify the effects of CAG and different RCM on vascular inflammation, vessel injury, serum AM levels and their clinical significance. This study should be taken as a pilot, hypothesis-generating study.


<span lang=
1Clinic of Cardiology, Anamur State Hospital, Mersin-Turkey
2Clinic of Cardiology, Atatürk Education and Research Hospital, İzmir-Turkey
3Clinic of Clinical Biochemistry, Sandıklı State Hospital, Afyon-Turkey
4Clinic of Cardiology, Atatürk Education and Research Hospital, İzmir-Turkey
5Clinic of Cardiology, Tekirdağ State Hospital, Tekirdağ-Turkey
6Clinical Biochemistry, Atatürk Education and Research Hospital, İzmir-Turkey
7Clinic of Cardiology, Ödemiş State Hospital, İzmir-Turkey
The Anatolian Journal of Cardiology 2014; 14(2): 156-161 DOI: 10.5152/akd.2014.4737 PMID: 24449631

Amaç: Kararlı (SAP) ve kararsız anjina pektoris (USAP) hastalarının hücreler arası adezyon molekülü-1 (ICAM-1) ve vasküler hücre adezyon molekülü-1 (VCAM-1) serum seviyelerinin karşılaştırılması, SAP ve USAP hastalarında gerçekleştirilen tanısal koroner anjiyografinin (KAG) ICAM-1, VCAM-1 serum seviyelerine etkilerinin; KAG’da kullanılan non-iyonik radyokontrast maddeler (RKM), iso-osmotik (IO) iodixanol ve düşük osmolar iopamidol’ün bu adezyon molekülleri (AM) seviyelerine olası farklı etkilerinin araştırılması. Yöntemler: Bu randomize, prospektif çalışmaya KAG’a giden SAP (n=22) ve USAP hastalarından (n=22) oluşan 2 grup alındı. KAG’da RKM olarak her grubun yarısında iodixanol, diğer yarılarında iopamidol randomizasyon için sırayla kullanıldı. Hastalar klinikleri ve kullanılan RKM’ye göre 4 alt gruba ayrıldı (SAP-iodixanol, SAP-iopamidol, USAP-iodixanol, USAP-iopamidol). Hastalardan, ICAM-1 ve VCAM-1 seviyelerinin ölçülmesi için KAG’dan hemen önce ve 12 saat sonra iki venöz kan örneği alındı. Tekrarlayan ölçümler iki yönlü ANOVA testi ile karşılaştırıldı. Bulgular: Bazal VCAM-1 konsantrasyonu USAP grubunda SAP grubundan yüksekti (p=0,001). SAP ve USAP gruplarında, ICAM-1 ve VCAM-1 konsantrasyonları KAG sonrası anlamlı derecede yükseldi. KAG sonrası ICAM-1 ve VCAM-1 konsantrasyon artışları; SAP-iodixanol AG’da istatistiksel anlamlılığa ulaşmadı, SAP-iopamidol AG’da, istatistiksel anlamlılık sınırındaydı (p=0,06, p=0,06). KAG sonrası USAP-iodixanol AG’da sadece VCAM-1 (p<0,001), USAP-iopamidol AG’da hem ICAM-1 (p=0,009) hem de VCAM-1 (p=0,006) seviyeleri anlamlı artış gösterdi. Hastalarda herhangi bir komplikasyon gözlenmedi. Sonuç: Bilgilerimize göre, bu çalışma KAG’ın SAP ve USAP hastalarında ICAM-1, VCAM-1 artırıcı etkisine ve iodixanol ve iopamidol’ün ICAM-1, VCAM-1 serum düzeyleri üzerine farklı etkilerine işaret eden ilk çalışmadır. KAG ve farklı RKM’lerin vasküler enflamasyon, damar hasarı, serum AM seviyelerine etkilerini ve bunların klinik önemini açıklığa kavuşturmak için ileri çalışmalar gerekmektedir. Bu çalışma hipotez üreten pilot bir çalışma olarak görülmelidir.