Objective: The objective of this study was to evaluate the role of first contact emergency departments and ambulances on transport duration, pain-to-balloon time, door-to-balloon time and first contact-to-balloon time in acute myocardial infarction (AMI) patients. Methods: The study was a prospective and observational investigation. A total of 374 AMI patients initially admitted to primary coronary inter- vention (PCI) incapable centers were included in this study. Patients were classified according to initial presentation site (daily clinic, public hospital or private hospital) and transport manner (public or private ambulance). All groups were compared by the Kruskal-Wallis and Mann- Whitney U tests statistically according to their characteristics, transport duration and pain-to-balloon time. Results: A majority of the patients were initially admitted to public (40.1%) or private hospitals (47.1%). The average door-to-balloon time was 45.0±18.5 min and the mean pain-to-balloon time was 310.6±160.8 min. Nearly half of the patients initially admitted to daily clinics were first transported to PCI-incapable centers, leading to delayed admission to PCI-capable centers and increased pain-to-balloon and first contact-to- balloon times (361.7±194.5 min, p=0.01 and 279.7±158.2 min, p<0.001). Patients admitted to private hospitals experienced shorter average pain- to-balloon and first contact-to-balloon times (277.5±148.6 min, p=0.01 and 157.4±83.1 min, p<0.001). Patients transported by private ambulances also experienced shorter waiting times and shorter pain-to-balloon times (107.4±70.4 and 270.1±150.4 min, p<0.001). Conclusion: Physicians and healthcare professionals in first contact emergency departments and ambulance type appear to be factors in the increased pain-to-balloon time. AMI patients are often initially admitted to PCI-incapable centers, leading to delayed admission to PCI-capable centers and increased pain-to-balloon time.

Amaç: Bu çalışma ileriye dönük gözlemsel bir araştırma olup; akut miyokart enfarktüslü (AME) hastalarında, ilk başvurulan acil servis ile ambu- lans tipinin hasta nakil süresi, ağrı-balon zamanı, kapı-balon süresi ve ilk kontak-balon süresi üzerindeki etkilerini araştırmayı amaçladık. Yöntemler: İlk olarak primer koroner girişim (PKG) imkânı olmayan hastanelere başvuran toplam 374 AMI hastası çalışmaya dâhil edildi. Hastalar ilk başvurdukları merkezlere göre; günlük klinik-tıp merkezi, devlet hastanesi ve özel hastane grubu olarak sınıflandırıldı. Hastalar aynı zamanda nakil sırasında kullanılan ambulans tipine göre de 112 ambulansı veya özel ambulans olarak iki grupta sınıflandırıldı. Tüm gruplar Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U testleri ile istatistiksel olarak demografik özellikler, nakil süresi ve ağrı-balon zamanına göre karşılaştırıldı. Bulgular: Hastaların çoğunluğu ilk olarak devlet hastanesi veya özel hastaneye başvurmuştu (40.1% ve 47.1%). Ortalama kapı-balon süresi 45.0±18.5 dakika, ortalama ağrı-balon süresi 310.6±160.8 dakika olarak saptandı. Günlük klinik-tıp merkezine başvuran hastaların yarıya yakını PKG imkanı olmayan merkezlere sevk edilmişti ve bu durum ağrı-balon süresi ve ilk kontak-balon süresinin bu grupta daha uzun olmasına sebep olmuştu (361.7±194.5 dk, p=0.01 ve 279.7±158.2 dk, p<0.001). Özel hastanelere başvuran grupta göreceli olarak daha kısa ağrı-balon ve ilk kontak- balon süresi mevcuttu (277.5±148.6 dk, p=0.01 ve 157.4±83.1 dk, p<0.001). Özel ambulans ile nakil yapılan hasta grubunda da nakil süresi ve ağrı- balon zamanı daha kısaydı (107.4±70.4 dk ve 270.1±150.4 dk, p<0.001). Sonuç: Acil servis çalışanları ve doktorları, hasta naklinde kullanılan ambulans tipi ağrı-balon süresinde uzamaya sebep olabilmektedir. AMI hastalarının öncelikle PKG imkânı olmayan merkezlere sevki, PKG imkânı olan merkeze ulaşımı ve ağrı-balon zamanını uzatmaktadır.