Objective: We aimed to evaluate the subclinical left ventricular (LV) systolic dysfunction with the automated function imaging method (AFI) based on speckle tracking echocardiography (STE) in obstructive sleep apnea patients (OSA) with normal left ventricular ejection fraction (LVEF) and without any confounding disease that can cause myocardial dysfunction. Methods: Twenty-one healthy individuals and 58 OSA patients were included in this observational cross-sectional study. According to the severity of disease, OSA patients were examined in three groups; mild, moderate and severe OSA. Apical 2-, 3- and 4- chamber images were obtained for AFI evaluation. The global systolic longitudinal strain (GLS) values were determined for each view, and averages of these were used in comparison of the patient groups. One-way ANOVA, Kruskal-Wallis, Pearson correlation tests and linear regression analysis were used for statistical analysis. Results: The GLS values of the OSA patients were lower than of the healthy individuals and these values were decreased along with the OSA sever- ity (Healthy: -25.58±-2.16%, Mild: -23.93±-3.96%, Moderate: -21.27±-2.60%, Severe: -16.94±-2.66%, respectively). The difference was significant between moderate OSA patients and healthy individuals, and significant between severe OSA patients and all other groups (p<0.03). The apnea-hypopnea index was found to be correlated with the GLS (β=-0.659, 95% CI: 0.09-0.17, p<0.001). Conclusion: Longitudinal LV mechanics in OSA patients with normal LVEF are deteriorated in the subclinical stage being associated with the sever- ity of disease. AFI can be used as an effective and safe method in the determination of subclinical myocardial dysfunction in OSA patients, because it is semi-automated and easy to use with a short analysis time.

Amaç: Sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu normal ve miyokart fonksiyonlarını etkileyecek ek hastalığı bulunmayan, obstrüktif uyku apneli (OUA) hastalarda, subklinik sol ventrikül sistolik disfonksiyonunu, iki boyutlu benek izleme ekokardiyografi tekniğine dayanan, otomatik fonksiyonel görün- tüleme yöntemi (OFG) ile değerlendirmeyi amaçladık. Yöntemler: Gözlemsel enine-kesitli çalışmamıza 21’i sağlıklı, 58’i OUA hastası olan toplam 79 kişi alındı. OUA’lı hastalar hastalığın ciddiyetine göre hafif, orta ve ağır olarak 3 gruba ayrıldı. OFG değerlendirmesi için sol ventrikülün apikal 2-, 3-, 4- boşluk görüntüleri kullanıldı. İlgili boşluk- lara ait sistolik longitüdinal deformasyon değerlerinin aritmetik ortalaması olan, global longitüdinal deformasyon değerleri gruplar arasında karşılaştırıldı. İstatistiksel analiz için tek -yönlü ANOVA, Kruskal-Wallis, Pearson korelasyon testleri ve doğrusal regresyon analizi kullanıldı. Bulgular: Sağlıklı gruba göre hafif OUA grubundan itibaren hastalığın ciddiyeti ile global longitüdinal deformasyon değerleri azalmaktaydı (Sağlıklı: -%25.58±-2.16, Hafif OUA: -%23.93±-3.96, Orta OUA: -%21.27±-2.60, Ciddi OUA: -%16.94±-2.66). Orta OUA grubundan itibaren gruplar arası fark anlamlıydı (p<0.03). Ağır OUA grubunun değerleri tüm gruplardan düşük bulundu. Global longitüdinal deformasyon değerleri apne hipopne indeksi (AHİ) ile ilişkili bulundu (beta=-0.659, 95% GA: 0.09-0.17, p<0.001). Sonuç: Sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu normal OUA’lı hastalarda miyokardın longitüdinal fonksiyonları hastalığın ciddiyetine bağlı olarak subklinik evrede bozulabilir. AFI yöntemi yarı otomatik olması ve kullanım kolaylığının yanısıra kısa analiz süresi sayesinde, OUA’lı hastalarda miyokart fonksiyonlarının değerlendirilmesinde mevcut ekokardiyografik yöntemlere ek olarak, etkili ve güvenilir bir yöntem olarak kullanılabilir.