Objective: Preexisting renal failure diminishes the excretion of N-Terminal Pro-Brain Natriuretic Peptide (NT-proBNP), therefore limits the diagnostic value of this peptide for concomitant heart failure. The aim of this study was to evaluate the association between NT-proBNP and the stages of renal dysfunction in a typical population attended to emergency department with acute dyspnea. Methods: In this cross-sectional study, all consecutive patients with acute dyspnea underwent clinical evaluation, laboratory assessment of NT-proBNP, and echocardiographic examinations. Among subjects, 54.5% were diagnosed as heart failure. Grouping variables according to renal function capacity and ejection fraction, independent variables were compared with Kruskal-Wallis or ANOVA with posthoc tests. Correlation and linear regression analysis were done to analyze the variables associated with NT-proBNP. The diagnostic performance of NT-proBNP was evaluated by receiver-operating characteristic (ROC) curve. Results: Serum median NT-proBNP level in patients with severe renal impairment was significantly higher than moderate and mildly decreased renal functions (p=0.001). In patients with moderate and severe left ventricular failure, NT-proBNP was significantly higher compared with normal subjects (LVEF>50%) (p=0.040, and 0.017, respectively). Renal dysfunction was associated in 56% of patients with heart failure. The area under the ROC curve of NT-proBNP for identifying left ventricular failure in patients with renal failure (eGFR<90 mL/min/1.73 m2) was 0.649 and reached significant difference (95% CI: 0.548-0.749, p=0.005). Conclusion: In addition to NT-proBNP measurement in clinical judgement of heart failure, renal functions have to be taken into consideration to avoid misdiagnosis.

Amaç: Mevcut böbrek yetmezliği N-terminal Pro-Beyin Natriüretik Peptid (NT-proBNP) atılımını azaltır, bu nedenle bu peptidin kalp yetersizliği tanısında kullanımını kısıtlamaktadır. Bu çalışmanın amacı akut dispne ile acil servise başvuran tipik popülasyonda NT-proBNP ile böbrek disfonksiyon evreleri arasındaki ilişkiyi değerlendirmekti. Yöntemler: Bu kesitsel çalışmada tüm hastalara NT-proBNP ölçümü yapıldı, ekokardiyografik ve klinik değerlendirmeye alındı. Hastaların %54,5’i kalp yetersizliği olarak değerlendirildi. NT-proBNP’nin tanısal performansı ROC (receiver operating characteristic) eğrisi ile araştırıldı. Hastalar böbrek fonksiyonları ve ejeksiyon fraksiyonlarına göre sınıflandırılarak bağımsız değişkenler Kruskal- Wallis, ANOVA ve post-hoc testleri ile karşılaştırıldı. Korelasyon ve lineer regresyon analiziyle NT-proBNP ile ilişkili değişkenler araştırıldı. Bulgular: Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastaların serum median NT-proBNP düzeyleri orta ve hafif yetmezliği olanlara göre anlamlı olarak yüksekti (p=0,001). Orta ve şiddetli kalp yetmezliği olan hastalarda normal olanlara göre (LVEF>%55) NT-proBNP anlamlı olarak yüksek bulundu (p=0,040 ve 0,017, sırasıyla). Kalp yetersizliği olan hastaların %56’sında böbrek yetmezliği tespit edildi. NT-proBNP’ nin böbrek yetmezliği (eGFR <90 mL/min/1.73 m2) olan hastalarda sol ventrikül yetmezliğini öngörme değeri için yapılan ROC analizinde eğri altında kalan alan 0,649 olarak bulundu ve anlamlı farka ulaştı (95% CI: 0,548-0,749, p=0,005). Sonuç: Yanlış tanıya neden olmamak adına kalp yetersizliği tanısında kullanılan NT-proBNP ölçümüne ek olarak böbrek fonksiyonları da değerlendirmeye alınmalı.