Objective: There are few data regarding clinical characteristics, laboratory parameters, electrocardiographic and echocardiographic findings in takotsubo cardiomyopathy patients presenting with QT prolongation. Aim of this study was to investigate the differences in these parameters between takotsubo cardiomyopathy patients presenting with and those without QT prolongation. Materials and Methods: We performed an observational retrospective study. One hundred five patients were enrolled from the takotsubo cardiomyopathy registry database and divided according to the presence of QT prolongation. Fifty patients presented with QT prolongation (QT group) and 55 did not (NQT group). Statistical analysis was performed using Student’s t-test or Mann-Whitney U test and chi-square test. Results: QT group had higher prevalence of dyspnea (66 versus 40%, p=0.008) and cardiogenic shock (46 versus 24%, p=0.016) than NQT group. QT group had higher prevalence of ST elevation (82 versus 64%, p=0.036), T wave inversion (96 versus 58%, p=0.001), ventricular tachycardia/ventricular fibrillation (8 versus 0%, p=0.032) and classic ballooning pattern (92 versus 66%, p=0.003), but lower left ventricular ejection fraction (mean, 39.2 versus 43.5%, p=0.005). In addition, QT group had significant higher hs-C-reactive protein (median, 6.6 versus 1.7 mg/L, p=0.023), creatine kinase-MB (median, 18.6 versus 7.6 ng/mL, p=0.032) and NT-pro-brain natriuretic peptide levels (median, 3637 versus 2145 pg/mL, p=0.044). QT group required more frequent use of inotropics (46 versus 24%, p=0.016) and diuretics (58 versus 38%, p=0.042) than NQT group. Conclusion: The clinical features of takotsubo cardiomyopathy are different according to the presence of QT prolongation. The QT group was lesser likely to have preserved cardiovascular reserve and more likely to require hemodynamic support than the NQT group despite the entire prognosis of takotsubo cardiomyopathy is excellent regardless of QT prolongation.

Amaç: QT uzamalı takotsubo hastalarında klinik karakteristikler, laboratuvar parametreleri, elektrokardiyografik bulgular hakkında pek az veri vardır. Bu çalışmanın amacı QT uzaması olan ve olmayan takotsubo kardiyomiyopatili hastalar arasında bu parametrelerin farkını araştırmaktır. Yöntemler: Bir gözlemsel retrospektif çalışma yaptık. Takotsubo kardiyomiyopati veri tabanı kaydından 105 hasta alındı ve QT uzama varlığına göre ayrıldı. QT uzamalı (QT grub) 50 hasta ve uzamasız (NQT) 55 hasta. İstatistiksel analiz Student’ t-testi ya da Mann-Whitney U testi ve Chi-square testi kullanarak yapıldı. Bulgular: QT grubunda NQT grubuna göre dispne (66’ya karşılık %40, p=0,008) ve kardiyojenik şok (46’ya karşılık %24, p=0,016) prevalansı daha fazla idi. QT grubunda ST yüksekliği (82’ye karşılık %64, p=0,036), T dalga tersliği (96’ya karşılık %58, p=0,001), ventrikül taşikardisi/fibrilasyonu (8’e karşılık, %0, p=0,032) ve klasik balonlaşma örneği (92’ye karşılık %66, p=0,003) daha yüksek prevalansta, buna karşılık sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu daha düşük (ortalama 39,2’ye karşılık %43,5, p=0,005) idi. Ayrıca, QT grubunda hs-C-reaktif protein (mediyan, 6,6’ya karşılık 1,7 mg/L, p=0,023), kreatin kinaz -MB (median, 18,6’ya karşılık 7,6 ng/L, p=0,0032) ve NT-pro-beyin natriüretik peptit (median, 3637’ye karşılık 2145 pg/mL, p=0,044) seviyeleri anlamlı düzeylerde daha yüksekti. QT grubunda, NQT grubuna göre daha sık inotropik (46’ya karşılık %24, p=0,016) ve diüretik (58’e karşılık %38, p=0,042) kullanımı gerekti. Sonuç: Takotsubo kardiyomiyopatisinin klinik özellikleri QT uzamasının varlığına göre farklılık gösterir. QT grubunda kardiyovasküler rezervin korunma olasılığı daha azdır ve takotsubo kardiyomiyopatisinin tüm prognozunun QT uzamasına bakmaksızın çok iyi olmasına rağmen NQT grubundan daha fazla hemodinamik desteğe ihtiyaç gösterir.